بررسی رابطه طولی بین مهارت های روانی- حرکتی و نمرات برخی دروس دانشجویان دندان پزشکی

زمینه و هدف: حرفه دندان پزشکی علاوه بر تسلط دانشجو بر مطالب تئوری، نیازمند مهارت عملی وی در انجام درمان ها می باشد. بسیاری از مهارت های دندان پزشکی علاوه بر آموزش با دروس تئوری، از طریق واحدهای عملی به دانشجویان آموخته می شود. مطالعه حاضر رابطه بین مهارت دستی تعدادی از دانشجویان دندان پزشکی کرمان با نمرات برخی واحدهای تئوری و عملی آن ها را بررسی نمود.   روش کار: در این مطالعه مهارت دستی 33 دانشجوی ورودی سال 1389 در ترم اول ورود به دانشگاه و قبل از آغاز آموزش مهارت های عملی دندان پزشکی توسط یک آزمون عملی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از ارایه یک تصویر، از دانشجویان خواسته شد که با خمیرهای خاص و در بازه زمانی مشخص و به صورت هم زمان آن را شبیه به نمونه اصلی بسازند. کار دانشجویان توسط استادان بخش دندان پزشکی کودکان به صورت جداگانه ارزیابی شد. میانگین نمرات 6 استاد ارزیاب به عنوان «نمره مهارت دستی» شرکت کنندگان لحاظ گردید. این نمره سه سال بعد با میانگین نمرات تئوری و عملی دروس اندو 1 و ترمیمی 1 آن ها مورد مقایسه قرار گرفت. از ضریب همبستگی جزیی جهت تعیین ارتباط بین نمره آزمون عملی و نمرات مختلف استفاده گردید.   یافته ها: رابطه مستقیمی بین نمره آزمون عملی با اندو عملی (51/0 = r ، 020/0 = p ) و ترمیمی عملی (35/0 = r ، 040/0 = p ) وجود داشت، اما رابطه ای میان نمره آزمون عملی با اندو تئوری و ترمیمی تئوری مشاهده نشد.   نتیجه گیری : بین مهارت های دستی دانشجویان و نمرات دروس عملی آنان رابطه معنی داری وجود دارد. شاید برگزاری آزمون عملی به هنگام پذیرش داوطلبین دندان پزشکی و یا تقویت مهارت های دستی پس از پذیرش بتواند به بهبود کار عملی آن ها کمک کند.